Ülkenin aydınlık ve karanlık insanları

. Sınavı hiç bitmeyen aydınlık insanların, gericilerden neler çektiğini mesela. RANTA KURBAN GİDENLER“Ben Eskiden çok Ünlüydüm” adlı oyun ne çok şeyi hatırlattı bize. Ve ölenler, yaralananlar. . . . Çok başarılı bir metin ve dikkat çeken bir oyunculuk seyrettik. . Bu önyargıdan kurtulmamız için böyle oyunlara ihtiyacımız var. Günümüzde başlayan oyunda idealist bir oyuncunun yaşamına tanıklık ediyoruz. . Duygu geçişleri, beden hakimiyeti ve güzel sesiyle belleklerimize kazındı Ezgi H. Bir anda insanların ayrıştırıldığı o sisli günler geliyor gözümüzün önüne. . . . Dut ve kiraz ağaçlarını, bahçeli evleri. . Ne diyor Mavi oyunda. . Oyunun kahramanı Mavi. . Her iyi ve kötü zamanları dün gibi hatırladığım çocukluğuma gitmek ne iyi geldi. . . ” En yakın arkadaşları Esra ve Feyza için bir anda “öteki” oluvermişti Mavi. ” Ülkemin aydınlık insanları ve yüreği karanlık insanları. . . . Yaklaşık 85 dakika ve tek perde. Oyunda Mavi de o günleri anlatıyor, gözleri yaşlı. Erarslan’ın başarılı oyunculuğu. . Peki, bu 90’lı yıllar gerçekten tatlı bir rüya mıydı yoksa bitmek bilmeyen bir kâbus mu? 90’lı yıllar benim çocukluğum. . . Sonra “Tetris”, “Alf”, “Süper Baba”, “Çarkıfelek”, “İkinci Bahar”, “Cartel” ve diğerleri. Ben ortaokula gidiyordum ama dün gibi hatırlıyorum bu vahşeti. Geçmiş ile bugüne yolculuk yapan Mavi’nin öyküsü aslında hepimizin hikâyesi. “Korku, dehşet bulaşıcı bir hastalık gibiydi aslında. Hoş, aslında bugün de çok açık bir havada değiliz ya. . . . Bu ülkenin aydınlık insanları ve bu ülkenin yüreği karanlık insanları. Bu hikâye hepimizin hikâyesi, Mavi anlatıyor sahneden, kaçırmayın!",Gökhan Erarslan’ın yazdığı ve yönettiği “Dilemma” serisinin ikinci oyunu “Ben Eskiden Çok Ünlüydüm”, bizleri 1990’lı yıllara götürüyor",. . Oyunda Mavi’yi Ezgi Hüyükpınar Erarslan canlandırıyor. ZOR YILLARYıl 12 Mart 1995 günü akşam saatlerinde İstanbul’da Alevi vatandaşların çoğunlukta yaşadığı Gazi Mahallesi’ndeki dört kahvehane ve bir pastane aynı anda kimliği belirsiz kişilerce bir taksiden otomatik silahlarla açılan ateşle taranmış. Ranta kurban gittiler tabii ki hepsi. Ve şu cümle, yüreğime yüreğime vuruyor: “Arkadaşlarım ‘Alevilerin elinden yemek yenmez’ dedi, biz pismişiz, yemin ederim anne ben söylemedim Alevi olduğumuzu. BAŞARILI BİR METİNTek kişilik oyunlar bizi ilk başta biraz korkutuyor. Gökhan Erarslan’ın yazdığı ve yönettiği “Dilemma” serisinin ikinci oyunu “Ben Eskiden Çok Ünlüydüm”, bizleri 1990’lı yıllara götürüyor.

Ülkenin aydınlık ve karanlık insanları

. Her iyi ve kötü zamanları dün gibi hatırladığım çocukluğuma gitmek ne iyi geldi. ZOR YILLARYıl 12 Mart 1995 günü akşam saatlerinde İstanbul’da Alevi vatandaşların çoğunlukta yaşadığı Gazi Mahallesi’ndeki dört kahvehane ve bir pastane aynı anda kimliği belirsiz kişilerce bir taksiden otomatik silahlarla açılan ateşle taranmış. . . . . Bu önyargıdan kurtulmamız için böyle oyunlara ihtiyacımız var. . . Oyunda Mavi de o günleri anlatıyor, gözleri yaşlı. . . . RANTA KURBAN GİDENLER“Ben Eskiden çok Ünlüydüm” adlı oyun ne çok şeyi hatırlattı bize. Hoş, aslında bugün de çok açık bir havada değiliz ya. Ranta kurban gittiler tabii ki hepsi. Oyunun kahramanı Mavi. Ve ölenler, yaralananlar. Oyunda Mavi’yi Ezgi Hüyükpınar Erarslan canlandırıyor. Bu ülkenin aydınlık insanları ve bu ülkenin yüreği karanlık insanları. . Dut ve kiraz ağaçlarını, bahçeli evleri. . Bir anda insanların ayrıştırıldığı o sisli günler geliyor gözümüzün önüne. . . . . . BAŞARILI BİR METİNTek kişilik oyunlar bizi ilk başta biraz korkutuyor. Sınavı hiç bitmeyen aydınlık insanların, gericilerden neler çektiğini mesela. “Korku, dehşet bulaşıcı bir hastalık gibiydi aslında. . Gökhan Erarslan’ın yazdığı ve yönettiği “Dilemma” serisinin ikinci oyunu “Ben Eskiden Çok Ünlüydüm”, bizleri 1990’lı yıllara götürüyor. Bu hikâye hepimizin hikâyesi, Mavi anlatıyor sahneden, kaçırmayın!",Gökhan Erarslan’ın yazdığı ve yönettiği “Dilemma” serisinin ikinci oyunu “Ben Eskiden Çok Ünlüydüm”, bizleri 1990’lı yıllara götürüyor",. . Günümüzde başlayan oyunda idealist bir oyuncunun yaşamına tanıklık ediyoruz. Sonra “Tetris”, “Alf”, “Süper Baba”, “Çarkıfelek”, “İkinci Bahar”, “Cartel” ve diğerleri. Duygu geçişleri, beden hakimiyeti ve güzel sesiyle belleklerimize kazındı Ezgi H. Ne diyor Mavi oyunda. Erarslan’ın başarılı oyunculuğu. Peki, bu 90’lı yıllar gerçekten tatlı bir rüya mıydı yoksa bitmek bilmeyen bir kâbus mu? 90’lı yıllar benim çocukluğum. Çok başarılı bir metin ve dikkat çeken bir oyunculuk seyrettik. Geçmiş ile bugüne yolculuk yapan Mavi’nin öyküsü aslında hepimizin hikâyesi. . Yaklaşık 85 dakika ve tek perde. ” Ülkemin aydınlık insanları ve yüreği karanlık insanları. . . Ve şu cümle, yüreğime yüreğime vuruyor: “Arkadaşlarım ‘Alevilerin elinden yemek yenmez’ dedi, biz pismişiz, yemin ederim anne ben söylemedim Alevi olduğumuzu. Ben ortaokula gidiyordum ama dün gibi hatırlıyorum bu vahşeti. . ” En yakın arkadaşları Esra ve Feyza için bir anda “öteki” oluvermişti Mavi. .